Browsing wensen en groeten

Het leven vieren

mei11

Wat heb ik genoten.

 

Al die

aankomsten

begroetingen

ontmoetingen

verhalen

en omhelzingen.

 

Al het

koken

vuur stoken

eten

klinken

luisteren

en vertellen.

 

Na het grote feest ben ik in twee dagen naar de  basiliek van Walcourt gelopen waar de Notre Dame de Walcourt huist.

Een lopen vol herinneringen, flarden, beelden, momenten.

Wat een rijkdom. Wat een ongelooflijk geschenk dat al die dierbare mensen mee gingen met dat gekke plan van mij. 50 jaar verjaarsfeestje. Workshop pelgrimeren. Rond n kampvuur in de Ardennen.


imageBij de Vierge Noir de Walcourt steek ik een noveenkaars op. Als dank voor het geweldige vieren met elkaar. Als dank aan alle pelgrimsgasten die er waren en die het feest mede hebben vormgegeven. En als dank aan diegenen die er om verschillende redenen niet maar in hart en gedachten wel bij waren. Zo’n noveenkaars blijft wel 9 dagen branden. Dat is bijna net zo lang als mijn pelgrimstocht nog duurt.

Ik loop nu verder. Ik groet en dank jullie allemaal en draag jullie graag nog met me mee.

Lieve pelgrimsgroet, Mark

image

 


 

 

Grensverhalen, over thuis voelen en er bij horen

mei1

Terwijl mijn jongste zoon zich aan de grenzen van fort Europa inzet om vluchtelingen te ondersteunen loop ik langs en net over de grenzen van Nederland. Daar heb je van die vergeten stukjes land die in t ene land liggen maar er toch niet helemaal bij horen omdat n kanaal of snelweg de verbinding bemoeilijkt terwijl de verbinding met t andere land ook niet optimaal is omdat de Gemeinde of Kreiz ambt er geen belang bij heeft deze medeburgers te verzorgen. Ik fantaseer dan, mede gevoed door de rommelige erven en huizen, dat hier de mensen terecht komen die er toch al niet helemaal bij horen in onze maatschappij.

Wie er wel of niet bijhoort wordt sowieso door grote lotsbeschikkingen bepaald volgens n Belgische meneer die in Nederlands Limburg woont en vanuit zijn auto een gesprek aanknoopt. Hij werkte vroeger bij n organisatie die zich inzet om lichamen en identiteit van gesneuvelde soldaten uit de beide wereldoorlogen te vinden. Polen kreeg n stuk erbij en er ging n stuk af en plots hoorden sommigen er meer en anderen er minder bij.  Net als nu in Oekraïne of n aantal jaar terug in Joegoslavië. In Polen is trouwens ook n Zwarte Madonna, in Czestochowa. Daar gingen de mensen uit Petersburg vroeger ook naar toe op bedevaart.

image‘Het zijn trouwens nu ook geen makkelijke tijden. Als ge in Sittard of Geleen iemand op straat iets vraagt reageren ze zo van ‘Moet ge iets van me?’ Assertiviteit doorgeslagen naar agressiviteit. Binnen eigen kring verwend en naar buitenstaanders  agressief. Ik zie t ook bij m’n kleinkinderen. Ze bepalen zelf wanneer ze de auto van hun papa mogen lenen. Dat had ik bij mijn vader niet hoeven proberen. Een hele harde man, mijnwerker. Ik heb me wel afgevraagd hoe hij zo hard geworden is. Zonder vader opgroeien omdat je vader niet teruggekeerd is uit de grote oorlog. Waarschijnlijk daarom. Ik heb ook mooie hetinneringen uit die tijd. Mijn vader had n groentezaakje naast zijn werk in de mijnen. Daar hielp ik dan als twaalf-jarige en dan kwamen de Italiaanse collega’s die mijn vader Marechal noemden, wat het betekende weet ik niet maar wel dat t kameraadschap was. En Ik werd figlio di Marechal genoemd. Ik ga ze nu zien, de mensen uit die tijd, bij n reünie in Eisden. Da’s toch thuiskomen.’

Een dag later spreek ik een zoon van n Italiaanse  mijnwerker, Toto heet hij, van Salvatore. Hij voelt zich thuis in België. Volgens hem hebben de Italianen en de Belgen de zelfde cultuur. ‘De zelfde kerk, dopen communie, eten , drinken, biechten. Voor de moslims nu is het veel moeilijker. Vooral de meisjes mogen niks van hun ouders. Zelf was ik vrij en ik ben ook met n Belgische getrouwd.’

Hij voelt zich meer thuis in Belgisch Limburg dan ik in ons Hollands Limburg, terwijl ik er toch ook geboren ben. Import ouders van dichter bij als Italie, maar ja, niet dezelfde kerk, geen communie en zeker geen biechten en niet met n Limburgse getrouwd. Het klinkt weliswaar bekend als ik onder Roermond de jonge mannen in de kroeg weer ‘plat’ hoor ‘kalle’. Maar n thuis gevoel geeft t toch niet. Ik was dan ook altijd unne Hollenjer, dus niet echt een van hen. Misschien dat ik daarom een thuisgevoel krijg als ik reis. Juist als je als vreemdeling verwelkomd wordt.

Op de brug tussen Nederlands en Belgisch Limburg staat de tekst: ‘Twee Limburgen, een volk’. Ik geloof ook dat ze meer met elkaar gemeen hebben dan met de Groningers of Brabanders (waar mijn ouders vandaan komen), laat staan Amsterdammers of Rotterdammers. Voor een aantal Nederlands Limburgers hadden ze beter bij Belgie gehoord of zelfs bij Duitsland. Of Belgisch Limburg bij Nederland. Maar dan hadden andere mensen zich weer minder thuis gevoeld in eigen land.

imageBij de eerste koffie stop in Belgie ontmoet ik Naoufel en Dikra, nog geen 10 jaar oud en vol met vragen. Wat er allemaal in mijn rugzak zit, of ik de hele wereld rondreis, of ik dan geen auto heb? Ze vertellen van hun nieuwe huis hier in de straat en van de grote reis naar Marokko die wel drie dagen duurde. Twee dagen zegt mama en ze hebben ook nog in Den Bosch gewoond. Naoufel wijst me nog even de weg naar de winkels. Ik weet niet wat ik deze mooie kinderen toe moet wensen als t gaat over je thuis voelen. Dat ze met n (Belgisch) Limburgse (mogen) trouwen? Dat ze zich thuis gaan voelen in Nederland, Belgie, Limburg? Dat ze zich verbinden met hun Marokkaanse wortels of juist niet?

Of dat ze later de hele wereld rond gaan reizen met eigen auto of rugzak.

Pelgrimeren bij kou, regen, storm en hagel

april28

Het is niet voor t eerst dat ik bij een lange pelgrimage door kou en winterneerslag te lopen heb. Maar dit keer is t wel erg bar en boos. Als pelgrim heb je t te nemen zoals het is en misschien juist daardoor word ik extra blij en dankbaar voor de kleine en grote dingen van het pad.

Dat t niet gaat regenen terwijl ik mijn brander stook voor een soep of thee.

Dat t enige café open is.

Dat er n bankje staat en de zon even doorbreekt.

Dat ik mag douchen en uitrusten in de keuken bij een bevriende collega, ook al is hij zelf niet thuis.

Dat een jongeman uit Syrië in is voor een goed gesprek over de belangrijke dingen van het leven, inclusief de dingen van de ziel.

Dat de religieuze boekhandel van Emmerich n keur aan wandelkaarten heeft om uit te kiezen zodat ik niet op telefoon (en als ie leeg is kompas) ben aangewezen om de prettige wandelwegen te vinden.

Dat de asperge boerin me uitnodigt om even bij haar in de keuken uit te rusten met een kopje cappuccino(van dat oplosspul met melk kakao en suiker en dat ik toch n dankbaar gevoel hou).

Dat ik na 10-en s’avonds in Kleef bel met Pieter van Huis te Cleef, en dat ie n beetje moppert dat ik zo laat bel, dat ie vol zit en al meedenkend bij de optie jeugdherberg zegt ; ‘Dat is geen optie, dat is nog 5 km en de berg op, ik maak wel een bedje voor je klaar’.

Dat mijn lief meeleeft met het lopen in de regen en me mijn andere bergschoenen, schone kleren en betere regenkleding komt brengen.

Dat we dan samen eten en slapen bij t veerhuis van tante Jet.

Dat mensen me n mooie tocht wensen via dit gekke apparaat waarvan de batterij af en toe leeg raakt.

Dat mensen die ik tegenkom verhalen met me delen.

Dat de buizerd regelmatig roept en voor me uit vliegt.

image

Soms schijnt de zon

 

image

Regen bij Kleef

 

image

😉

image

Nat hout geeft veel rook

 

uitnodiging !!

september2

THUIS !!!!!!!!!

de rugzak staat in de gang,

uiterlijk gezien is hij wat dunner,

qua ontspanning is ie weer veel ruimer,

de zon dwarrelt nog om zijn hoofd.

Meegenieten?

Zondagmiddag 5 september vanaf 1400 uur BEN JE WELKOM..

Alle kaarten, sokken, branders, tentstokken, haringen, flessen wijn en wat dies meer zij kunnen dan teruggebracht worden.

Iedereen die meegeleefd, meegelopen, meegeschreven en meegelezen heeft nodigen we uit voor een heuse franse picknick in Meppel!




posted under pelgrimsgasten, Uitrusting, wandel verhalen, wensen en groeten | Comments Off on uitnodiging !!

Montserrat

augustus30

Op de 120e dag van mijn tocht, 28 augustus, word ik wakker naast het klooster Santa Cecilia.

P1020644

 Ik ben dan al op de berg van Montserrat en heb nog een laatste paar uur te lopen.

P1020651

P1020661

P1020665

P1020666

Als ik afdaal naar het klooster luiden de klokken …

P1020667

ben er …

P1020668

de mis is al begonnen, dat kleine verlichte stuk boven het altaar is de kapel van de zwarte Madonna

net als in Nuria, is ze te zien door glas vanuit de kerk, en kun je er naar toe via een trap, om haar van dichtbij te begroeten, niet tijdens maar wel na de mis,

de fotoserie hieronder is gemaakt de volgende ochtend vroeg na de lauden

P1020688

P1020689

P1020690

P1020691

P1020692

P1020694

n groet aan jullie lezers/ volgers,

dank voor alle meeleven, reacties en goede wensen

P1020683

deze heb ik allemaal voor jullie opgestoken

ik blijf nog een paar dagen in het pelgrimshuis van het klooster om af te sluiten

P1020673

P1020680

posted under wandel verhalen, wensen en groeten, zwarte madonna's | Comments Off on Montserrat

de hoogste pas

augustus26

Op weg naar Nuria heb ik de coll d´Eyne genomen, ik had me voorgenomen een paar 100 meter onder de pas te slapen om de volgende ochtend bij zonsopkomst op de pas te zijn. Op weg daar naartoe kwam ik deze 4 sportieve hollandse meiden tegen:

P1020310

2x Roos, Anouk en Tara

in de vallei op 2300 meter hadden we nog meer gezelschap

P1020319

Ik mocht mee-eten; chili con carne

P1020338

maanlicht

P1020339

afscheidsfoto

P1020342

bij het opstaan

P1020343

de pas, 2650 m.

P1020345

vallei van Nuria

P1020352
al maanden raap ik onderweg veren op, ze staan even op de pas en sommigen zijn meteen al naar beneden gewaaid
P1020356

ik groet jullie bij zonsopkomst

daarna als extraatje door naar de Pic Noufonts op 2860 meter, maar daarvan geen foto´s want de batterij van mijn fototoestel was leeg

P1020357

de kerk van Nuria, met boven het altaar de kapel met de zwarte Madonna

P1020358

een voor een langs de Madonna

P1020370

weer een zwarte Madonna die niet echt zwart is maar door iedereen toch zwart genoemd wordt

P1020381

nog een Madonna, nu met wensbriefjes

Een briefje schrijven is een manier om je wens kenbaar te maken maar je kunt ook je hoofd onder een klok leggen en dan de klok laten luiden om een wens in vervulling te laten gaan. De vrouwe van Nuria is vooral goed met migraine, het weer en natuurlijk vruchtbaarheid. Het was er druk; zwangere vrouwen die kwamen bedanken, niet zwangere vrouwen die getroost werden door hun man en een doop van een meisje dat Nuria heet. het schijnt dat Nuria de op een na populairste meisjesnaam in Catalonunya is. De populairste is Montserrat. Ik heb twee dagen geleden een Montse leren kennen toen ik wasmiddel leende op een camping en voor haar is Montserrat ook inderdaad haar berg. (Hieronder zou ik de foto plaatsen van Montserrat, haar man Xavi, haar moeder en andere familie, maar het foto´s opladen wil niet lukken in deze bibliotheek. Het bijwerken van google maps  ook niet daarvoor is de computer te traag.)

Nuria is verder ook een beetje een pretpark, ook daarvan volgt nog een foto, wat ik wel heb is deze, op het gras, voor il santuario:

P1020377
posted under wandel verhalen, wensen en groeten, zwarte madonna's | Comments Off on de hoogste pas

groet uit Orleans

juni18

Uit een telefoontje met mijn lief begreep ik dat meer mensen mijn blog volgen dan ik zelf had gedacht. Vandaar nu aan ieder die meeleest een hartelijke groet van bij de koffie in Orleans, beetje of we effe samen een bakkie doen.

P1000751

Daarnaast ben ik zo vrij geweest om een kaarsje op te steken voor alle volgers van het blog, dus ook voor overtuigde atheisten zoals Frank en mijn vader. Zie het maar als oud taalgebruik om goede wensen kenbaar te maken.

P1000732

Het kaarsje is opgestoken bij de Notre-Dame des Miracles, die al meer dan 14 eeuwen wordt aanbeden in Orleans. Zij staat bekend om de vele wonderen die zij verricht heeft, dus voor de overtuigde gelovigen onder jullie, als er vandaag of morgen een klein mirakel plaatsvindt in je leven dan weet je dat je de Notre-Dame de Miracles de Orleans kunt bedanken.

Orleans is trouwens een fijne stad; prettig centrum en vooral aardige en open mensen; man stopt om lift te geven, twee blink blink binken stoppen hun blink-auto om te vragen vanwaar ik wel gewandeld kom en geven volle complimenten voor mijn tocht, vrouw van theater Tete noir denkt mee waar te overnachten en zo door..

en nog een groet

P1000738

posted under wensen en groeten, zwarte madonna's | Comments Off on groet uit Orleans

Lieve Mark,

mei8

Morgen ben je jarig, 1 dag voor moederdag, waarop je bent geboren! We wensen je een fijne wandeldag toe, hopelijk met wat beter weer. Want je treft het niet met die regen en koude.
Leuk al wat van je belevenissen te lezen.
groetjes en liefs van je ouders

posted under wensen en groeten | Comments Off on Lieve Mark,

gefeliciteerd!!!!

mei8

Jarig, je bent jarig!!!!!!!!!

Veel liefs, het was leuk voor je te zingen vanochtend, iedereen wenst je het allerbeste en vooral mooi weer!!!!!

Van Francis,

in opdracht van: Siebe , Jaap, Ceciel, Marij, Henk en Dorine

posted under wensen en groeten | Comments Off on gefeliciteerd!!!!

de tocht is begonnen

mei3

Hai Mark,

Ik wens je heel veel plezier en wandelplezier met je tocht!!

Ik vind het bijzonder fijn dat ik een weekje met jou en een dag samen met Francis mag meelopen, ik kijk er erg naar uit!! Ik stuur je al een berichtje om alvast te oefenen met het sturen van een berichtje…je weet ik ben beetje ouderwets… en zo’n berichtje sturen is dan ook een overwinnning voor mij hihihi!! Maar wel waar!!!

Heb het goed en de Madonna zal met je zijn!!

Lieve Groet Gerda

« Older Entries

Van 1 mei 2010 tot 1 september 2010 heb ik een pelgrimstocht gelopen. Langs Keulen, Chartres, Rocamadour en Montserrat. Onderweg heb ik veel kerkjes bezocht met zwarte Madonna’s. Gaandeweg gingen die steeds meer voor me betekenen. Ik heb al eens eerder een lange voettocht gemaakt. Destijds, ik was 27, liep ik naar Assisi. Ik liep toen alleen, klopte aan bij mensen voor overnachting. Nu liep ik gedeeltes alleen en gedeeltes samen; met een vriend, een goede collega, een fijne klant. Deze site was vooral bedoeld om de mensen die mee gingen lopen te betrekken en op de hoogte te houden van mijn vorderingen. Nu staat ie vol met verhalen en beelden, en omdat ik niet alleen van lopen hou, maar ook van verhalen en beelden, blijf ik af en toe een blogje posten