Ik heb veel alleen gelopen en ook vaak samen. Ik hou ervan vanwege het delen, de aanspraak, het samen zwijgen, het samen de weg kwijt zijn en weer terug vinden, samen voorbereiden, samen nagenieten.

De afgelopen jaren heb ik met veel plezier vakantie wandeltochten gemaakt met mijn lief, mijn zoon Siebe, mijn klimvriend Frank.

Allemaal erg plezierig.

Ik loop nu een pelgrimstocht, vertrek vanuit huis, doe alles te voet, loop grotendeels alleen, en vind het erg leuk dat er af en toe iemand een stukje meewandelt. Ik gebruik de term pelgrimsgast, omdat ik graag wil dat diegene die meewandelt gast is bij mij op mijn voettocht. Die ander is even onderdeel van mijn pelgrimstocht, en ik ben even onderdeel van het ‘er tussenuit tripje’ van de ander. Dat lijkt me verrrijkend, of verreikend. en omdat we elkaar toch al wel kennen is er gelegenheid het eens over de dingen van het leven te hebben, of juist niet en vooral te genieten van het lopen.