Een overleden vriend bezoeken

maart18

Betsch auf der RigifahrtIk had Betsch leren kennen in mijn eerste jaar op de theaterschool. We gingen de zomer na dat eerste jaar bergwandelingen maken in Zwitserland, het land waar hij vandaan kwam. We maakten prachtige tochten, een oude smokkelaarsroute over een pas tussen Italiƫ en Zwitserland, een tocht naar de gletsjer van Morterratsch, waar we voordat we de gletsjer bereikten moesten omkeren doordat het weer omsloeg. Betsch was heel goed getraind, hij leefde supergezond. Betsch had leukemie. Misschien dat hij daarom zo leefde; biologisch eten, geen alcohol, geen vlees. De bloedkanker leek ook onder controle. Een paar weken na onze bergwandelingen ging het echter mis. De bloedkanker verhevigde en mijn vriend Betsch zou zeker sterven. De wijze waarop hij daarmee omging was voor mij indrukwekkend. Hoewel ik er ook voor hem wilde zijn, was het vooral zo dat hij mij veel gaf. Betsch overleed na een paar maanden ziekbed. Vanaf die tijd was hij bij me als ik in de bergen liep. In gedachten sprak ik met hem en hij luisterde en sprak soms terug. In de loop van de jaren verminderden mijn herinneringen en gedachten aan mijn vriend Betsch. Een paar jaar terug had ik het moeilijk met mezelf en ging ik wandelen in de bergen, alleen. Ik zat in het grensgebied van Italiƫ en Zwitserland, zat kaarten te bekijken van het gebied en zag daarop de gletsjer van Morterratsch.

bij Morterratsch

Ik heb een kleine pelgrimage gemaakt, het weer bleef goed en bij de gletsjer van Morterratsch heb ik mijn oude vriend Betsch begroet.

posted under

Comments are closed.

Van 1 mei 2010 tot 1 september 2010 heb ik een pelgrimstocht gelopen. Langs Keulen, Chartres, Rocamadour en Montserrat. Onderweg heb ik veel kerkjes bezocht met zwarte Madonna’s. Gaandeweg gingen die steeds meer voor me betekenen. Ik heb al eens eerder een lange voettocht gemaakt. Destijds, ik was 27, liep ik naar Assisi. Ik liep toen alleen, klopte aan bij mensen voor overnachting. Nu liep ik gedeeltes alleen en gedeeltes samen; met een vriend, een goede collega, een fijne klant. Deze site was vooral bedoeld om de mensen die mee gingen lopen te betrekken en op de hoogte te houden van mijn vorderingen. Nu staat ie vol met verhalen en beelden, en omdat ik niet alleen van lopen hou, maar ook van verhalen en beelden, blijf ik af en toe een blogje posten