verdwenen jeugdherbergen

mei10

Jugendherberg Kevelaer eetzaal

In Kevelaer kwam ik eind van de dag doorregend aan in een stampvolle jugendherberg; alle slaapkamers en zalen bezet. De herbergierster kon het niet over haar hart verkrijgen me in de regen zo na 7 nog weg te sturen, dus ik mocht slapen op een veldbed in een eetzaal. Super luxe, alle rumte om tenten en kleren te drogen, kaarten breed uit te leggen op tafels, biertje erbij, kortom geweldig zo’n jugendherberg. Ik ben dan ook schoon gewassen en geschoren als ik eerst Maria met kaarsen en daarna Edward met Kaffee und Kuchen begroet.
Twee dagen later loop ik op een volgende jugendherberg aan, in de buitengebieden van Krefeld. Het loopt tegen 7 ‘s avonds maar dat geeft niet, ik weet hoe goed het is in de Jugendherberg. Helaas, jugendherberg is niet meer. Doorlopen naar andere Jugendherberg in het stedelijk gebied tussen Krefeld, Uerdingen en Linn. Benen moe, voeten pijn, geen Jugendherberg.
Hoe had ik zo naief kunnen zijn. Jugendherbergen zijn niet meer van deze tijd, het bedevaartsplaatsje Kevelaer is dat ook niet dus daar floreert de Jugendherberg natuurlijk.
Wat te doen? Geen pension of hotel in de buurt, doorlopen naar Linn dan maar, met zicht op snel buiten-groen om te kamperen. Ik heb noodsoep in n zakje, maar geen water meer, want ik ging immers naar de jeugdherberg. Aanbellen voor water om 9 uur ‘s avonds is ook wat raar.
Eerst maar wat eten dan, biefstuk met bradkartoffel, in de leukste kroeg van Linn. Het is dan inmiddels bijna donker. In halfdonker zoeken naar een slaapplaats; volktuintjes met omheiningen, dan liever op het sportcomplex, en ja blijkt de volgende ochtend, hier valt water te tappen.

posted under wandel verhalen

Comments are closed.

Je leest hier blogs van mijn Te Araroa trail avontuur nu in 2025 en 2026. Als je zin hebt kun je ook blogs terug te lezen van mijn eerdere pelgrimages. Van 1 mei 2010 tot 1 september 2010 heb ik een pelgrimstocht gelopen langs Keulen, Chartres, Rocamadour en Montserrat. Onderweg heb ik veel kerkjes bezocht met zwarte Madonna’s. Gaandeweg gingen die steeds meer voor me betekenen. Ik heb al eens eerder een lange voettocht gemaakt. Destijds, ik was 27, liep ik naar Assisi. Ik liep toen alleen, klopte aan bij mensen voor overnachting. Nu liep ik gedeeltes alleen en gedeeltes samen; met een vriend, een goede collega, een fijne klant. Deze site was toen vooral bedoeld om de mensen die mee gingen lopen te betrekken en op de hoogte te houden van mijn vorderingen. Nu om wat verhalen te delen over mijn Te Araroa trail in Nieuw Zeeland.